ben bir şeytanım.

işime gelen, çıkarımı güden şeylerin hepsi de beni mutu etmiyor. mutlu olacağım şekli ona söylemeliyim. Onunla yazın bir haftalığına datça'ya kaçmak istediğimi, vücudunun her yeriyle beni tanıştırması gerektiğini açık ve seçik söylemeliyim. kafamdaki karakterlerin sosyolojik konumlarını belirlerken ona danışmalıyım, ona şiirler okumalıyım. bir hikaye tamamlamalıyım orada onunlayken. Akşam sarhoş olmalıyız. yalnız olmalıyız! Endişeler İstanbul'da kalmalı. Endişeler İstanbula yaraşır. Bütün evhamların şehri İstanbul.

Beni mutlu edecek olan şeyler. Hiç biri de işime gelmiyor. Gerçekleşmesi durumunda hayatımın içine sıçacaklar büyük bir ihtimal. Bilinmez yollarda bulacağım kendimi, halbuki üretebilmem için önümün açık ve her istediğimde sevgilimin suyumu getiriyor olması gerekmez mi? Düşünüyorum.