insanlara mektup yazıp, duruyorum.

mektup 1: keşke zorunda olsaydım. keşke bazı şeyleri yapma zorunluluğu hissetseydim. yaparsam iyi olacak olan şeyleri yapamıyorum.

bütün samimiyetimle söylüyorum... ben sana layık bir arkadaş olamayacağım hiçbir zaman. ben zaten birisinin arkadaşım diyeceği son kişi olmalıyım bir de sen bunu söyleyenler arasında kesinlikle olmamalısın bence. seni ileriki günlerde yine kıracağım, yine düşüncesizlik yapacağım. yine kritik bir an gelecek ve ben ihtiyacın olduğunda seni yüzüstü bırakacağım. yine saçmalayacağım. gelecekte belki senin bana olan sevgin çok büyükse şayet beni silemezsin belki ama beni hep sevgini, enerjini, zamanını heba ettiğin bir can olarak hatırlayacaksın. bunu bilmeyenlere bilenler anlatabilir.

bundan sonra soğuk davran bana artık sana dikket et kendine diye mesaj atacak kadar yakın hissetmemeliyim. bunu ben yapamıyorum ama sen yaparsan olur.

belki benim kafamda büyüttüğümün yüzde 20 si kadar umrundayım. ama umursadığın hiçbir şeyin seni üzmesine izin vermemeliyim.

o yüzden yine saçmaladım.