çekim sonrası, sabaha karşı...

Bize insan olduğumuzu hatırlatan filmleri seviyorum.

**

sabahın altısı. taksiden indim

yürürken fark ettim ki ıslak toprağı kokladığım ve üstümdeki kasvetli lavicert renge baktığım her saniye, yüzümde aptal bir gülümseme...

Sonbahar'ın izlerine, gün ağarmadan, çevremdeki eşyalar tüm güzellikleriyle renklerine bürünmeden hemen önce, uykusuzluğumun ve az sonra göreceğim egoist hayallerin sayesinde yüzlerce anlam yükledim.

açlığımı unuttum,

odama girince perdelerimi açtım.

yatağıma girdim. yüzümde aptal br gülümseme...

egoist hayaller kurdum; yeteneğime ve aklıma çok güveniyordum, Sonbahar'ın noksan taraflarını düşünüp ondan güzel filmler çekmiştim. Birkaç heykelcik havaya kaldırdım, entellektüel hazzımın doruk noktasında uykuya daldım.

uykumda hep insanlar gördüm,

hepsi de arkadaşım.