UT

Rakı içilir mi hiç çiçeksiz

çiçeksiz ölürüm dükkanları

hem kim olsa ölür ispatinin ebesi

zulmü ilan edilmiş sokağa çıkar

yalnızlığının ut sesi bir fonograf

tanzimat fermanında unutulmuş hacivat

gelip kahkahalar tarafıdan iğne ister

Yalnız belki çocuklar için atlı

gülen tramvayı ölümün cumhuriyete

enflasyou sekiz memeli bir zenne

o çirkinim tasviri efkar bir zindan

vakitlere açıktır kepengi aşkı memnu

ölü teyzesine yalnızlığa giden kim çocuk

pire kasketini deve kimler giyer acaba

zehir dükkanları çiçek çiçekçi pera'da

Benim ut teyzem de ölü galiba hacivat

şimdi şu rakıdan ne diye vergi alırlar sanki.

Ece Ayhan/1957

İcra ettiğin sanatın araçlarını üst bir yetkinlikte kullanmak yetmez, kendine has uslublar geliştirmek gerekir, Ece Ayhan gibi olabilmek için mesela.

Varoluşumuzun en ilginç yanı bu düşünsel oyun. Acı, sevgi, kurtuluş, yalnızlık, mutluluk, kin, ölüm, ağaç, dağ, deniz, çocuk, adam, gece , sabah, evlerin duvarları, dünya, dünyayı saran boşluk, sonsuzluk, hepsi düşüncede oluşuyor. Hayır, "cogito ego sum"demeyeceğim, peki ne diyeceğim? "Varım öyleyse düşünüyorum". (Tezer Özlü "Kalanlar")

Varolmamız düşünmek ve duyumsamaktır. (Aristoteles)

Varolmak iki anlama geliyor. İlki "biri" gibi varolmak, diğer öznelerle en temelde kurduğumuz basit bir bağ, bir paylaşım. Doğuşumuzun verdiği gerçeklik. Diğer anlamda varolmak tam da işte ben o biri "değilim" dediğimiz an başlıyor. Düşünüyoruz, başka şeylerin önünü açıyoruz böylece.

Ben ilk anlamada varoluşumuza düşüncemizi önceleyen, sıradan varoluşumuza çok şey borçlu olduğumuzu düşünüyorum. Bu yüzden senden farklı olarak, doğum günlerinin önemsiyorum, kutlamayı seviyorum.

Nice sağlıklı yaşlar geçirmeni dilerim. Yeni yaşında her şey dilediğin gibi olsun.

F. Gözde Çakır / 28.09. 2010